گفتنی ها

امسال برف کمی در تهران بارید. این برف علاوه بر زیبا کردن شهر تهران باعث شد بخشی از کمبود آب تهران و حومه آن جبران شود. البته دقیقا معلوم نشد چند درصد از کمبود آب تهران جبران شده است. شهرداری هم به وظیفه قدیمی خود عمل کرد و با شن پاشی و نمک پاشی به کمک مردم و خودروها آمد. کاری که سال‌ها است در بسیاری از کشورها منسوخ شده و کشورهای مختلف به روش‌های بهتری مانند ماشین‌های جمع آوری برف و غیره روی آورده‌اند. کاری که با توجه به خشکسالی‌های اخیر می‌تواند بخشی از کمبودها را جبران نماید.در این میان من در این فکر بودم که چگونه می‌توان از این نعمت خدادادی استفاده بهتری کرد تا هم مشکلات مردم کمتر شود و هم منابع آب تهران غنی‌تر گردد. تا این که در اخبار سیما فیلم برف روبی و حمل برف‌های شهر مسکو را توسط شهرداری آن شهر دیدم. در این فیلم شهرداری مسکو به وسیله کامیون‌هایی، برف را به بیرون شهر حمل می کرد. احتمال دادم این کار هم به خاطر آسانی رفت و آمد مردم و هم برای ذخیره کردن این منبع عظیم آبی می‌باشد. در این فکر بودم که چرا شهرداری تهران این کار را نمی‌کند؟ چند سال پیش یک یادداشت از آقای مسجد جامعی نماینده محترم شورای شهر وقت تهران با عنوان "شهرداری که برف می خرید" در یکی از پایگاه های اینترنتی خواندم و پاسخ سوال خود را گرفتم. شاید بد نباشد در این جا خوانندگان محترم هم عین نوشته آقای مسجد جامعی را در زیر بخوانند:چهل و پنج سال پیش در بهمن ماه سال ١٣۵٧ و در چنین روزهایی، «سید جواد شهرستانی»، شهردار تهران وارد مدرسه علوی شد و به دیدار امام خمینی (ره) رفت. او نخستین مدیر بلند پایه‌ای بود که پس از ورود امام به ایران استعفای خود را تقدیم کرد و به انقلاب پیوست.در مدتی که شهردار بود، خلاقیت‌های فراوان گفتنی ها...